Φωτιές 2013 - Δρυάδες Μεσονησίου (Γράφει ο Πάνος Κουτσιουτής)

Φωτιές. Το έθιμο “σύμβολο” τη Φλώρινας. Ένα ομαδικό παιχνίδι περιπέτειας, δράσης, ανδρείας, ηρωισμού στα μάτια όσων συμμετέχουν στην οργάνωσή τους. Κάθε χωριό, κάθε γειτονιά ανάβει και τη δική του φωτιά. Ο σύλλογός μας (που μετρούσε μόνο μερικές μέρες από την ίδρυσή του) δεν μπορούσε να απουσιάζει. Η απόφαση του Δ.Σ. ήταν ομόφωνη: η 1η επίσημη εκδήλωση του συλλόγου θα ήταν το άναμα της φωτιάς.
Ο ενθουσιασμός μας είχε συνεπάρει όλους. Οι νέοι του χωριού (όσοι μπορούσαν/ευκαιρούσαν) μαζευτήκαμε (μαζεύτηκαν) την ημέρα που ορίστηκε. Τσεκούρια, πριόνια, αλυσοπρίονα και φύγαμε για να κόψουμε ξύλα, και φυσικά στη συνέχεια να τα μεταφέρουμε στο μέρος που θα γινόταν η φωτιά.

Την επόμενη μέρα είχαμε ευχάριστα νέα: ο Δήμος της Φλώρινας μας έστειλε κι άλλα ξύλα! Μέσα στο έθιμο όμως των φωτιών είναι και το έθιμο του “δανεισμού” ξύλων από διπλανά χωριά/γειτονιές. Για να αποφύγουμε να γίνουμε “στόχος” αποφασίσαμε να αλλάξουμε την ημερομηνία στησίματος. Το απόγευμα τα ξύλα ήταν έτοιμα, στημένα για να ανάψει η μεγάλη φωτιά!

Η 23η Δεκεμβρίου ξημέρωσε! Ο πάγκος σερβιρίσματος ετοιμάστηκε, η φασολάδα πήρε βράση, ο κόσμος άρχισε να φτάνει με ευχές για την νέα χρονιά. Γύρω από την μικρή φωτιά – που άναψαν οι πιτσιρικάδες λίγο πριν τη μεγάλη -  οι μεγαλύτεροι θυμόντουσαν ιστορίες από τα νιάτα τους, όταν εκείνοι ήταν αυτοί που έστηναν την φωτιά, και οι νεότεροι ακούγανε με προσοχή.

Η ώρα έφτασε και η μεγάλη φωτιά άναψε. Στα μάτια μας φάνταζε τεράστια , υπέροχη και μοναδική. σως γιατί  την έκαναν μοναδική και ανεπανάληπτη  οι άνθρωποι με τα ζεστασιά και τα χαμόγελά τους. Ίσως γιατί  ο νεοσυσταθείς σύλλογος έκανε φανερή την παρουσία του και έβρισκε υποστηρικτές. Ίσως γιατί  έβαζαν οι άνθρωποι του χωριού τη σφραγίδα τους. Ίσως γιατί  μαθαίναμε όλοι πως η συλλογική δουλειά ανταμείβεται και έχει γλυκείς καρπούς.Το κρύο έφευγε από τις φλόγες της, το ίδιο και οι έγνοιες από τα χαμογελαστά πρόσωπα. 

Η ώρα περνούσε και ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί. Στις ευχές που ακούγονται τώρα προστέθηκε κι άλλη μια: και του χρόνου!!!

Πάνος Κουτσιουτής